درباره مرگ سه محیط بان در سه روز

SensesCultural: کشته‌شدن سه تن از محیطبانان در چند روز  اخیر انعکاسی ویژه در فضای اجتماعی و زیست‌ محیطی و رسانه‌ای ایران داشت و کار حتی به مجلس کشید و یکی از نمایندگان مجلس خواستار رسیدگی سریع قوه قضاییه به این پرونده شد، از سوی دیگر از دولت خواسته شد که در فرصتی عاجل لایحه‌آی را برای این منظور تدوین و به مجلس ارسال نماید تا بتوان برای این قشر زحمت کش و آ‌سیب‌پذیر چاره‌ای کرد.

برابر آمارها از ابتدای انقلاب تا به امروز ۱۱۹ محیط بان در مناطق زیست‌محیطی ایران به دست شکاربانان کشته شده‌اند.  که دو محیط‌بان هرمزگانی به نام‌های محمد دهقانی و پرویز هرمزی از جمله آنها هستند.
این نکته دیگر امر بدیهی شده که  محیطبانان مورد بی‌مهری‌اند به این دلیل که خود امکان استفاده از تفنگ را ندارند و در برابر تفنگ بدستانی به نام شکارچیان غیرمجاز، که سلاح‌هایشان به مراتب مدرن‌تر از اسلحه سازمانی محیطبانان است، بی‌دفاع و خلع سلاح همانند گوشتی دم توپ می‌مانند که در صورتی که شکارچی غیر مجاز خوی و خصلت خشن و بی‌رحمانه‌ای داشته باشد، طبیعی است که با بهره‌گیری از سلاح‌های که در اختیار دارند می توانند این زحمتکشان را هدف قرار داده و بکشند.

این البته و متاسفانه سنتی است مستمر که سالهاست این مدافعان فداکار محیط زیست و طبیعت ایران هدف تیر کینه‌های کور چنین افراد بی‌رحمی قرار می‌گیرند. تا به امروز و به رغم این همه حساسیتی که نسبت به این قشر در میان افکار عمومی وجود داشته و دارد و حتی یکی از موفق ترین سریال‌های چند سال اخیر ایران ( پایتخت ۲) به این مسئله پرداخته شده است، باز هم متاسفانه هنوز برای تقویت بنیه دفاعی محیط‌بانان، افزایش تعداد نفرات آنها در مناطق پرخطر و برچیدن بساط شکارچیان غیرمجاز برای پایان‌دادن به این تراژدی دنباله‌دار اقدام موثری انجام نشده است.

آقای اسماعیل عباسی که از جمله روزنامه‌نگاران پیشکسوت در زمینه مسایل محیط زیست به شمار می‌رود درباره کشته‌شدن دو محیط بان مورد نظر از قول یکی از کاربران فضای مجازی که خود اهل استان هرمز گان است نوشت:«منطقه گنو در استان هرمزگان به سبب همجواری با کشور‌های حوزه خلیج فارس، بی‌شک حیاط خلوت شبکه‌های مافیایی قاچاق حیات وحش ایران هم محسوب می‌شود .از این رو باید نسبت به تقویت و تجهیز محیطبانی آن توجه بیشتری به خرج داده شود. »

به نوشته آقای عباسی همه دستگاه‌ها و نهادها، صرفنظر از نگاه جناحی باید برای تقویت محیطبانی محیط زیست ایران و تامین اعتبارات لازم برای این کار اهتمام ورزند.اگردر این حوزه خطیر بیش از این تاخیر شود تا دو دهه دیگر از حیات وحش ایران اثری باقی نخواهد ماند و نسل‌های آینده تنها باید به تصویر گونه‌های زیستی ایران در کتاب‌های درسی دلخوش دارند.انجام کار فرهنگی وسیع برای افزایش آگاهی جامعه نسبت به داشته‌ها و ثروت‌های طبیعی از جمله گونه‌های زیستی نیز ضروری است .تا اگر افرادی ناخواسته و به دلیل عدم آگاهی رو در روی محیطبانان قرار می‌گیرند و باعث کشته‌شدن آنها می‌شوند، از این تهاجم زیانبار فاصله بگیرند.

البته در سوی دیگر اقدامات تنبیهی خوبی هم صورت گرفته است و برای نمونه در همین مورد اخیر اینکه قوه قضایی در چنین فرصت کوتاهی اقدام کند، تقریبا در گذشته سابقه نداشته است. همچنانکه حساسیت مجلس را باید پاس داشت و بر آنها و نیز دولت فشار آورد که قوانینی وضع کنند که امکانات بهتری به محیط‌بانان داده شود.