تا جنینی کار خون آشامی است؛بحثی درعدم خشونت و مقابله با افراطی‌گری

اتفاقی که روز سه شنبه در مدرسه‌ زیر نظر ارتشی‌ها در پاکستان رخ داد که نزدیک به 135 کودک و نوجوان بی‌گناه به تیر و بمب‌های انتخاری چند عضو طالبان کشته و نزدیک به 120 نفر زخمی شدند، به خشونت و سبوعیت ابعاد تازه‌ای داده است. اگر چه نیروهای طالبان و مهاجمان گفته‌اند که آنها به تلافی شکست و کشته شدن بیش از 100 تن از نیروهای خود در حمله ارتش پاکستان به وزیرستان شمالی این حمله انتحاری و انتقام گیری را صورت داده‌اند، اما این که گروهی به جایی برسند که فرزندان بی گناه را با تیر و تفنگ و بمب و نارنجک فرش زمین کنند و آرزوهای دور و دراز آنها را بر خاک، دل هر انسانی را به درد و الم وا می‌دارد.

خشونت در هر بعد آن ، چه کلامی و چه بدنی و چه علیه بزرگان و چه علیه کودکان و زنان محکوم و مردود است،اما وقتی پای کشتار کودکان و نوجوانان به میان می‌آید، کمتر کسی است که در محکوم کردن آن تردیدی روا بدارد. به همین دلیل است که لحظاتی بعد از این فاجعه که شاید آن را یکی از فجیع‌ترین حوادث سال 2014 باید نام نهاد کشورهای بزرگ و کوچک به محکوم کردن آن بی‌هیچ تردیدی همت گماشتند.و دور  دیر نخواهد بود که این ماجرای حیرت‌انگیز سبب شود تا حتی اندک گروه‌هایی که از در موافقت با حرکت‌های خشونت‌زا وجود دارند به سمتی دیگر میل کرده و به جد و جان بکوشند که دامان بشریت را از لوث چنین تفکری پاک سازند.

این حرکت را تنها باید نوعی سادیسم مذهبی نامید، همانند همان حرکتی که خوارج در زمان حضرت علی و قبل از جنگ نهروان انجام دادند که عبدالله بن خباب را که پدرش صحابی رسول خدا بود کشتند و شکم زن حامله او را پاره کردند و به طفل او هم رحم نکردند.

مولانا در جایی از مثنوی بیتی دارد که می‌نویسد:

سخت گیری و تعصب خامی است
تا جنینی کار خون آشامی است

تفسیر ساده‌تر این بیت این است که خون خوردن و خشونت ورزیدن کار کسانی است که خرد و عقل کمی دارند و به تنها چیزی که فکر می‌کنند کشتار و قتل و نهب است و بس.

سایت احساسات فرهنگی سعی می‌کند از این پس برخی اخبار و اتفاقاتی را که چنین احساسات نوع بشر را به خجلان وا می‌دارد رصد کرده و در حد توان خود درباره آن بنویسد و هشدار دهد.

کار فرهنگی و به خصوص در زمانه‌ای که خشونت از زبان و بیان دین هوادارانی پیدا کرده و هر روز به نام دین و اسلام و مسلمین قتل و کشتاری در گوشه‌ای رخ می دهد، بر همگان فرض است. اگر این کار به این بنیجامد که حتی یک فرد را وادار به تفکر و عاطفه و احساسش را تحریک کند، باز هم گامی به جلوست.